We leren het al vroeg: op school, in sport, in ons werk.
Je best doen is goed, toch?
Maar vaak betekent ‘je best doen’ dat je je wilskracht gebruikt om te voldoen aan wat de ander vraagt.
Nog een tandje erbij. Nog wat harder proberen.
Nog meer jezelf aanspannen.
Maar waar verlang jij eigenlijk naar?
Als je eerlijk voelt,
gaat ‘je best doen’ vaak over iets voor elkaar krijgen om goed genoeg te zijn, om waardering te krijgen, om erbij te horen.
En dat doet iets met je lichaam.
Je gaat op slot, je adem stokt, je schouders spannen.
Wat als je ‘je best doen’ zou ombuigen naar:
“Ik ga dit doen, en laat het gebeuren.”
Niet als een excuus om te stoppen,
maar als een andere manier van bewegen.
Een manier die ruimte laat om te voelen of dit werkelijk is wat jij wilt.
Of dit klopt voor jou.
Of het verbonden is met wat je verlangt.
Dat klinkt anders, toch?
En je lichaam hoort het verschil.
Je mag blijven bewegen in je leven,
zonder steeds tegen jezelf te vechten.
Reactie plaatsen
Reacties