De droom achter De Taoboerderij
Een plek ontstaan vanuit verlangen, vragen en een diep innerlijk weten
De Taoboerderij is niet zomaar ontstaan. Het is het resultaat van een leven vol vragen, ervaringen, verwondering én werk met mensen. Al sinds mijn kindertijd liep ik rond met vragen als: Wat voel ik eigenlijk? Wie ben ik? Waarom reageer ik zoals ik doe? Vragen waar ik niet altijd antwoorden op kreeg, maar die me wel in beweging brachten.
In de vele cursussen, workshops en opleidingen die ik volgde, hoorde ik steeds hetzelfde: blijf bij jezelf, volg je hart, voel. Mooi gezegd — maar hóé dan?
Ik ontdekte dat ieder mens anders leert en ervaart. En dat het vooral helpt als iemand je iets uitlegt in gewone taal, helder, nuchter, toepasbaar in het dagelijks leven. Geen ingewikkelde zweverigheid, maar kennis die landt. Want als je het eenmaal voelt en snapt, denk je vaak: waarom leren we dit niet op school?
Dat besef raakt me nog steeds. Hoe anders had mijn jeugd eruit kunnen zien als ik toen al had geweten wat ik nu weet? Hoeveel vrijer had ik kunnen zijn in denken, voelen, handelen? En hoe mooi is het dat ik dat nu mag voorleven aan mijn eigen kinderen – die daarin gelukkig met me mee bewegen, los van overtuigingen, patronen en oude waarheden.
Leven vanuit je drie schatten
San Bao — hoofd, hart en buik in verbinding
De eeuwenoude wijsheid van de Taoïsten bracht voor mij het echte antwoord. Leren leven vanuit je innerlijke landschap, afgestemd op je hoofd, hart en buik — dat is wat de Tao ‘leven vanuit de drie schatten’ noemt.
Het is niet moeilijk. Het hoeft niet veel tijd of geld te kosten. Het vraagt geen ideale omstandigheden, maar alleen een bereidheid om te voelen, te luisteren, en weer te vertrouwen op jezelf. Ik geloof dat het mijn destiny is om anderen dit te laten ervaren. Niet door te overtuigen, maar door uit te nodigen.
We hoeven niet allemaal nog meer retreats, intensieve helingen of groots spiritueel werk te doen om iets bij te dragen aan ‘het grotere geheel’. Als we durven leven vanuit onze eigen natuur, en dat praktisch maken in ons dagelijks leven — in relaties, op het werk, in onze gemeenschap — dan ontstaat die betere wereld als vanzelf.
Want ja, daar geloof ik in. Dat als meer mensen de Tao werkelijk belichamen, de wereld zachter, eerlijker en menselijker wordt. Niet door op een kussen te gaan zitten mediteren voor de wereldvrede, maar door op te staan in je eigen leven.
Inspiratie uit het verleden
Sun Puer – vrouw, moeder, taoïstisch leraar
Eén van mijn inspiratiebronnen is Sun Puer, een taoïstische vrouw die leefde in de twaalfde eeuw. Ze was getrouwd, moeder van drie zonen, en oprichter van de ‘School voor Puurheid en Kalmte’.
Zij leerde leven vanuit de drie schatten — hoofd, hart en buik — en bracht deze eeuwenoude wijsheid terug naar de essentie: puur, kalm, verbonden.
Ik bestudeer en beoefen het taoïsme inmiddels al jaren. Niet als methode, maar als manier van leven. Het is volledig onderdeel geworden van wie ik ben en hoe ik in de wereld sta.
Het heeft me geleerd om moeitelozer te leven, met meer rust en vertrouwen. Om in zachtheid en helderheid aanwezig te zijn, ook wanneer het leven schuurt. Ik ervaar balans — niet omdat alles perfect is, maar omdat ik niet meer alles als goed of fout hoef te zien. Ik leef non-polair: zonder oordeel, met ruimte voor alles wat er is.
Vanuit die innerlijke rust kan ik ook iets betekenen. Niet alleen voor de mensen direct om me heen, maar ook voor het grotere geheel. De wereld een beetje mooier maken, op een praktische en betrokken manier. Zo bieden wij in ons privéleven ruimte aan pleegkinderen en pleeggezinnen — omdat we voelen dat het klopt, en dat het nodig is.
Dit is wat de Tao mij brengt: een leven dat klopt, van binnen naar buiten. In verbinding met mezelf én met de wereld om me heen.
Waarom de Taoboerderij?
De naam Taoboerderij is niet zorgvuldig gekozen aan een keukentafel met post-its. Hij ontstond. Hij was er eigenlijk gewoon al.
Een boerderij staat voor het verbouwen van voeding uit de natuur — voor wat we echt nodig hebben om te leven. Een plek waar mensen samenkomen, waar gezaaid, geoogst, gedeeld en gevoed wordt. Dat beeld voelde direct als kloppend.
Want ook nu, in deze tijd, is er honger. Niet alleen naar eten, maar naar iets anders: rust, richting, eenvoud, verbinding. Naar leven vanuit je gevoel, je instinct, je oerenergie.
De Tao zegt: de mens is natuur. Leven vanuit Tao is niets bijzonders — het is eigenlijk het meest gewone wat er is. Het zou geen aparte naam hoeven hebben. Het zou gewoon normaal mogen zijn.
De Taoboerderij voorziet in die diepe, menselijke behoefte. Niet aan aardappelen of eieren, maar aan iets veel fundamentelers: thuiskomen in je eigen natuur. Je eigen weg leren lopen, en daarin gevoed worden met aandacht, wijsheid, energie en plezier.
En nee — het gaat hier dus niet over eten.
Maar over die ándere levensbehoefte.
Tao is de weg. En hier vind jij die van jou.