Vrouwelijk - Mannelijk..... 'ik wil het vrouw zijn in mezelf weer voelen', deelde een deelneemster afgelopen week bij de start van de 3-daagse. Ik vroeg wat voor haar het vrouw zijn is? 'Tja goede vraag, zachtheid, geborgen of zo, meer in mijn lichaam kunnen zijn, zoiets?' Wat maakt dat je dat je vrouw zijn noemt? Uuuhhhh
Ik vraag me dat oprecht af. Wat maakt dat we allerlei gevoelens en emoties in onszelf 'bestempelen' als mannelijk of vrouwelijk? Hebben we ze niet gewoon allemaal? Maken we het onszelf en de wereld niet onnodig moeilijk door alles maar mannelijk of vrouwelijk te noemen? Een man vind het lastig om 'zacht' te zijn doordat hij meteen vrouwelijk word genoemd. En een vrouw worstelt in haar werk dat als ze 'hard' is, meteen mannelijk is. Ben je beide niet gewoon niet goed in verbinding met je innerlijke wereld en dus je gevoelens en emoties?
En dat geld niet alleen voor vrouwelijk en mannelijk, we bestempelen/beoordelen/veroordelen al onze emoties en gevoelens. Ze zijn fout of goed, mogen er niet of wel zijn! Kun je ze niet gewoon voelen en ontdekken wat dat voor jou doet, wat het jou te vertellen heeft? En dan vanuit jouw ontdekte kracht als ...... (Vul je naam in) te verschijnen/er te zijn?
Reactie plaatsen
Reacties